Na grzyby by......

Jedną z zalet własnego lasu, chociażby w wersji mini, jest to, że można zbierać grzyby. Nasz las jest dziełem naszych rąk i wraz z jego wzrostem pojawiało się coraz więcej grzybów.

Widok z tarasu na las

 Pierwsze były maślaki – wiadomo rosną w młodnikach, a więc i u nas pojawiły się przy sosenkach (maślak zwyczajny) i modrzewiach (maślak żółty). Niemal w tym samym czasie w okolicy starej lipy zaczęliśmy zbierać podgrzybki, ale nie brunatne, tylko rzadziej spotykane podgrzybki złotawe, równie jednak dobre jak te klasyczne.

Nasz las.

To tajemnicze schody w lesie, prowadzą do......donikąd!

Potem, wraz ze wzrostem brzóz, pojawiły się kozaki, których fachowa nazwa brzmi: koźlarz babka. Niestety, nie mamy koźlarzy czerwonych, a bardzo żałujemy, bo są po prostu piękne. Ale nie tracimy nadziei…

I jeszcze jeden grzyb się u nas pojawił, ale tylko jednego roku. To smardz, niezwykle rzadki i smaczny gatunek, rosnący wiosną (w kwietniu). Czekamy na kolejne, tym bardziej, że w tym roku smardze pokazały się u naszych sąsiadów.

Zapytacie, być może, dlaczego posta o grzybach piszę teraz, a nie jesienią, kiedy to wydawałoby się bardziej naturalne? Otóż, w tym roku, zapewne dzięki wyjątkowo częstym i obfitym deszczom, grzyby pokazały się w naszym lesie już przed miesiącem!

Naprawdę, pierwszego kozaka mój M. znalazł już 29 maja, oczywiście nie posiadając się z zachwytu i obfotografowując go ze wszystkich stron.

Kolejne znajduje regularnie co kilka dni. Paweł jest fanatykiem grzybobrania i zwykle, gdy pojedziemy gdzieś dalej na zbiory, trudno go z lasu wygonić. Nic więc dziwnego, że począwszy od tego 29 maja, codziennie wybiera się na obchód po naszym lasku i raz po raz z dumą mi oświadcza: mamy kolejnego kozaka. W sumie uzbierał już kilkanaście – wszystkie na razie suszymy. Gdy pojawi się większy wysyp, zrobimy marynatkę.

Ale i ja miałam szczęście. Zaraz po powrocie z Anglii,  trafiłam na podgrzybki. Rosły sobie, jak gdyby nigdy nic, pod drzwiami komórki, w której trzymamy rowery. Moje zaskoczenie było tym większe, że nigdy wcześniej w tym miejscu ich nie było.



Podobnie, jak w kolejnym – przy dorodnym klonie.
Tu był ich cały wysyp!

W różnych latach bywało z grzybami bardzo różnie. Raz był ich spory wysyp, innym razem zbiory mieliśmy kiepskie.

W ubiegłym roku postanowiliśmy wspomóc naturę i zakupiliśmy mikoryzę w płynie, a jesienią zaprawiliśmy nią ziemię w lesie. Ciekawe, jaki to da rezultat? Oczywiście, dam Wam znać czy takie wspieranie natury będzie efektywne. My w każdym razie bardzo na to liczymy.

Każdej jesieni wybieramy się także na grzyby do lasu, że tak powiem – „zewnętrznego”. Mamy swoje miejsca, z których na ogół wracamy z ładnymi zbiorami. Niestety, musimy kawałek dojechać, bo w naszym bezpośrednim sąsiedztwie nie ma większych połaci leśnych. Ale jak się lubi grzybobranie i zna się na grzybach, to żaden problem.

Poniżej zdjęcie jednego z wielu mieszkańców naszego lasu.

Muchołówka szara

Taki jestem śliczny!

I Wam pięknych zbiorów życzę

Pawanna