Intruz czy nieproszony gość...

W stawie naszych sąsiadów zamieszkał bóbr. Na początku jego pojawienia się  powstał wśród nas popłoch. Baliśmy się o brzegi stawu i groblę, bo wiadomo, że on robi podkopy w brzegu, przygotowując sobie mieszkanko. Woda jest żywiołem tych sympatycznych stworzeń. Do swoich domków budują podwodne wejścia, a na wodzie transportują ścięte i pokawałkowane drewno.  Ten bóbr też pościnał wierzby i brzozy otaczające staw, poobgryzał je bardzo dokładnie, zostawiając tylko białe środki gałązek. Bardzo misterne, trzeba przyznać. Pomyślę nad ich wykorzystaniem, wyglądają jak obrobione i wyrzucone przez fale morskie gałęzie.

Ten nieproszony gość w ogóle się nie bał psa, który podkopywał w brzegu jego norę. Wypływał sobie tylko na środek stawu lub pod pomost i czekał kiedy się uspokoi.  Często, o tej samej porze, wychodził na brzeg czyścił sobie futerko i drapał się za uchem. Nie powiem, aby był to rozkoszny widok, ogromny zwierz budził respekt, a nawet strach.

Przygotowanie do wieczornej toalety

Czy widzicie z daleka jego żółte zęby?

Miałam z nim przygodę - było to bliskie spotkanie trzeciego stopnia!  Mój pies, bardzo podniecony, szczekał w miejscu, gdzie znajduje się płot graniczący z łąką. Podeszłam więc bliżej sprawdzić, co się wydarzyło. W pewnym momencie Reks odskoczył, a między moimi nogami przemknęło śliskie cielsko bobra! Wierzcie mi, nie było to przyjemne doznanie! Zrobiłam mu z bliska to słabe zdjęcie (poniżej), ale dziwne, że w ogóle zrobiłam!!!

 Właśnie otarł się o moje nogi i czym prędzej znika do wody!










Sąsiedzi kupili specjalną pułapkę, aby odłowić  bobra i wywieźć w miejsce, gdzie są chronione. Niestety, pewnego ranka zauważyli bobra martwego, leżącego na brzegu, koło wylotu z nory.
Na jego ciele nie było śladów pogryzienia, przypuszczamy, że był chory lub po prostu stary, a w tym stawie znalazł sobie miejsce ostatnich dni życia.
Czytałam, że zwierzęta te opuszczają żeremia tylko wtedy, gdy poszukują dla siebie pary! Wtedy mogą przewędrować nawet 200 km!
Wychodzą też z miejsca zamieszkania, gdy są chore, podejrzewam, że w tym wypadku tak było. Ten bóbr niczego się nie bał, a to nie było normalnym zachowaniem.
A pozostałe bobry, urzędujące na naszej rzece, mają się dobrze. Ba, wyśmienicie! Tną drzewa jedno za drugim, w niektórych partiach lasu robiąc olbrzymie spustoszenie. Zainstalowały się nawet, budując żeremia, na dużym rowie melioracyjnym łączącym się ze starym korytem rzeki, od lat zarastającym i które – jak nam się wydawało – nie nada się na taką budowlę. A jednak! Nic dziwnego, że stale monitorujemy teren, sprawdzając czy nam szkody nie zrobią. Jeszcze jedno, dodatkowe dla nas zajęcie…

Pozdrawiam wszystkich bardzo, bardzo mocno!
Pawanna