Wiosna miłosna

Wiosna! Najpiękniejsza pora roku. Cała przyroda obudziła się już do życia! Ostatnie klucze żurawi dawno przeleciały nad naszą wsią.

A w ogrodzie od dłuższego czasu zaloty.
Ptaki wyśpiewują miłosne trele, żaby w stawie ochoczo rechoczą, nawet moje dzikie pszczółki poczuły miłosne wołanie.....Natura obudziła się, a nawet pulsuje nowym życiem!

Pierwszy zakochał się Reksio. Wika, piękna sąsiadka, stała się obiektem westchnień naszego psa.
Ale Wika jest bardziej skora do zabawy, amory jej nie w głowie!

 Para dzwońców ulotnie zagląda sobie w oczka (zaręczam, to naprawdę nie jest fotomontaż!). Przylatują do karmnika z ziarnami słonecznika.

Ziutek też pływa zakochany w pewnej szarej kaczuszce:)

Niedawno, wśród szuwarów stawu, znalazłam gniazdo, było w nim kilka jajek. Czym prędzej zabrałam pieski i odeszłam.

Natomiast wczoraj zobaczyłam jak po naszym stawie pływa mama z malutkimi ośmioma kaczuszkami. Nie wiem czy to akurat z tego gniazda. Kaczuszki są bardzo malutkie, musiały niedawno się wykluć. Pływały blisko mamuni, ona jest dla nich ostoją:) Tak jak u ludzi i u kaczek matka jest dla dziecka wszystkim :)

 Ach ta wiosna! Zawraca w głowach nawet kaczorom:)

Nie wiem co myśleć o tych dwóch chłopcach...... Chyba odnaleźli siebie.

Moje pszczółki murarki, od dawna  zaczęły działalność twórczą! 

 Wiele rurek jest już zaklejonych, co oznacza złożenie jajeczek i czekanie na wyklucie się larw. Larwy do jesieni przekształcą się w pszczoły, które będą zimowały w kokonach, w rurkach.

Trzmiele też od dawna ciężko pracują, wszak nadszedł czas ciągłego zapylania!

A tu pszczółka? A może osa?

 Ile razy patrzę na owady zapylające kwiaty, przywołuję w pamięci fraszkę Jana Sztaudyngera:
                                 "Rzekła lilia do motyla, nikt nie widzi, niech pan zapyla"!

Prawda jest taka, wiosna to czas miłości i radości! Część ptaków już wysiedziała pierwsze pisklęta. Takiego podlota zobaczyłam na kole ciągniczka. Patrzył mi w oczy i rozdziawił  żółty dziobek. Niedaleko byli rodzice, kosy, niespokojnie obserwowali małego. Zdążyłam zrobić tylko jedno zdjęcie, jak nieudolnie odleciał.

W naszej wsi mamy trzy bocianie gniazda. Wszystkie zajęte. Te same bociany przylatują do gniazd co roku,  My z kolei, wiosną każdego roku czekamy na nie z utęsknieniem i martwimy się czy aby nic się im nie stało. Bociany już od jakiegoś czasu siedzą na jajach, zmieniając się co kilka godzin. Oboje rodzice wysiadują i wychowują młode. Byłam świadkiem jak jeden z nich karmił wysiadującego. Dziwnie wypluwał zdobyty pokarm. Niestety, nie miałam ze sobą aparatu, szkoda, gdyż było to bardzo ciekawe zachowanie:)

  Nawet te mięczaki poczuły wiosenne wibracje:)

My ludzie, też czujemy wiosenne feromony. Nastroje mamy pogodne, więcej chęci do pracy i uśmiechu na co dzień.
Wszystkim życzę dużo uśmiechu, wszak śmiech to zdrowie i ....Kochajmy się i bądźmy dla siebie mili!
Dla Was uwiłam ten wianuszek ze stokrotek :)

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie.
Pawanna