jak to ze stawem było

 Post scriptum do stawu   

nasz kaczy przychówek

Za przyzwoleniem autorki tego bloga, pozwolę sobie dołożyć kilka/kilkanaście zdań do postu o naszym stawie. Naszym, bo jestem Paw, czyli pierwsza część Pawanny, inaczej mówiąc – małżonek wyżej wymienionej. Pewnie dlatego tez mi pozwala dodać coś od siebie. Ostatecznie tyle lat ze mną wytrzymała, że przetrzyma i te moje trzy grosze.

Do rzeczy. Staw rzeczywiście budowaliśmy w dwóch etapach, ucząc się na własnych błędach i własnej niecierpliwości. Ale w końcu udało się – powstał ku naszej radości, ale żeby nie było jej za dużo, po jego stworzeniu pojawiły się kolejne problemy. Największym było zagospodarowanie ziemi wykopanej pod nieckę stawu. Operator koparki rozrzucił ją wokół brzegów i tak – w miarę możliwości – wyrównał, że z daleka wyglądało to dość dobrze. Z daleka…

Bo z bliska okazało się to dość nierównym, pełnym grud i zapadlisk terenem. Ostatecznie, łyżka koparki nie jest precyzyjnym narzędziem zegarmistrzowskim. Zatem, trzeba było coś zrobić z tym z lekka księżycowym krajobrazem. Ale co? Traktor z walcem wjechać nie mógł, bo było za miękko, ręczne pchanie walca też nie wchodziło w rachubę, bo po prostu nie dalibyśmy rady. I tak, rozważając różne „za i przeciw”, Ania stwierdziła: „Trzeba to udeptać!”. Łatwo powiedzieć, trudniej wykonać… Ale od czego jest inwencja. Deptanie butami oczywiście byłoby bez sensu, ale buty można przecież… rozbudować.

Pod czujnym okiem autorki pomysłu i kierowniczki przedsięwzięcia wykonałem z desek nakładki, które następnie należało mocno umocować do obuwia. I ruszać do ubijania.

Czynności tej podjęła się Ania, z godną podziwu wytrwałością udeptując kilkanaście arów nierównej ziemi wokół stawu. Z pięknym skutkiem!

Jakiś czas potem zajrzeli do nas przyjaciele, którzy wcześniej widzieli nasz księżycowy krajobraz. Ze zdumieniem zadali mi pytanie: „Czym to tak pięknie wyrównałeś?”. „Jak to czym? – odpowiedziałem bez większego namysłu. –  Żoną Anną”.

Od tej pory dla wszystkich naszych znajomych jest jasne, kto jest twórcą nie tylko stawu, ale też wielu innych ogrodowo-domowych dokonań, a kto tylko pomocnikiem.

Pozdrawiam Miłych Czytelników

Paw(eł)

PS

Jak żona pozwoli, to może jeszcze kiedyś coś napiszę. Na przykład o naszych kaczuszkach co roku przychodzących na świat na wyspie na stawie. Choć może o tym, oczywiście, napisać też sama Pawanna. Wtedy ja znajdę jakiś kolejny temat.